Η Βίκυ Μοσχολιού, από τις πιο δημοφιλείς Ελληνίδες τραγουδίστριες, άφησε εποχή με το μοναδικό της στυλ και την δωρική και αισθαντική φωνή της με τη χαρακτηριστική βραχνάδα. Τα τραγούδια της έχουν αποκτήσει διαχρονική αξία και έχουν αγαπηθεί από Έλληνες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής κατηγορίας. Το ρεπερτόριο της περιλαμβάνει από ρεμπέτικο και λαϊκό μέχρι ελαφρολαϊκό και έντεχνο. Άλλωστε, η φωνή της ήταν τέτοια που δεν χωρούσε σε καλούπια.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στην περιοχή του Μεταξουργείου και μεγάλωσε στο Αιγάλεω. Το ξεκίνημα της στο τραγούδι έγινε το 1962, στο νυκτερινό κέντρο «Η Τριάνα του Χειλά», δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικότση και τη Δούκισσα. Εκεί την βρήκε, το 1964, ο Σταύρος Ξαρχάκος και της εμπιστεύτηκε το θρυλικό τραγούδι του «Χάθηκε το φεγγάρι» για την κινηματογραφική ταινία της Φίνος Φιλμ «Λόλα». Από τότε η Μοσχολιού καθιερώθηκε και στη συνέχεια εμφανίστηκε άλλες τέσσερις φορές σε ταινίες της Φίνος Φιλμ, με τραγούδια που έγιναν επιτυχίες. Στην πλούσια και μεστή καλλιτεχνική της πορεία συνεργάστηκε με όλους τους κορυφαίους συνθέτες και στιχουργούς της χώρας μας, ενώ κυκλοφόρησαν πάνω από 40 δίσκοι της. Η Μοσχολιού ήταν η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που άφησε τις πίστες και τα ψηλά κασέ και πήγε να τραγουδήσει σε γνωστές μπουάτ στην Πλάκα τη δεκαετία του ’70. Οι εμφανίσεις της σε Λονδίνο, Ν. Υόρκη και Παρίσι ήταν θριαμβευτικές.
Μερικά από τα τραγούδια της που άφησαν εποχή είναι:«Πάει, πάει», «Αλήτη», «Που πας χωρίς αγάπη», Ναύτης βγήκε στην στεριά», «Οι μετανάστες», «Ανθρωποι μονάχοι» και πολλά άλλα ακόμη. Δύο μάλιστα από τις μεγάλες επιτυχίες της αποτέλεσαν έμπνευση για τα ονόματα δύο νυχτερινών κέντρων της Αθήνας: «Τα δειλινά» και «Τα ξημερώματα».
Η Βίκυ Μοσχολιού ήταν χαμηλών τόνων άνθρωπος, με ταπεινότητα απλότητα και σεμνότητα, στοιχεία που προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη αίγλη στη λαμπερή καλλιτεχνική της πορεία. Έφυγε από κοντά μας κτυπημένη από την επάρατο νόσο, την οποία αντιμετώπισε με μεγάλη αξιοπρέπεια.